این پاورپوینت در مورد درمان تشنج ناشی از تب در کودکان است و به بررسی علل، علائم، پیشگیری و روش های درمانی تشنج های تب زای ساده و پیچیده در کودکان می پردازد.
تشنج ناشی از تب در کودکان غالباً به دلیل عفونت رخ می دهد. این شرایط معمولاً در کودکانی که رشد طبیعی داشته اند و سابقه علائم نورولوژیک ندارند رخ می دهد. برعکس ظاهر ترسناک آن، تشنج ناشی از تب در کودکان معمولاً بی ضرر است و به طور معمول مشکل جدی سلامتی را نشان نمی دهد.
شما می توانید با ایمن نگه داشتن هنگام وقوع تشنج و حمایت های لازم پس از وقوع آن، به فرزند خود کمک کنید. در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید تا کودک شما بعد از تشنج ناشی از تب ارزیابی شود.
معمولاً کودکی که دچار تشنج ناشی از تب شده، تمام بدنش می لرزد و هوشیاری خود را از دست می دهد. بعضی اوقات، برخی نواحی بدن کودک ممکن است دچار سفتی شدید شود.
کودکی که تب تشنج زا دارد، ممکن است به موارد زیر دچار شود :
از چند ثانیه تا ۱۵ دقیقه ادامه دارد. در طی یک دوره ۲۴ ساعته عود نمی کند و مختص یک قسمت از بدن نیست.
این نوع بیش از ۱۵ دقیقه طول می کشد، بیش از یک بار در ۲۴ ساعت اتفاق می افتد و محدود به یک طرف بدن است.
تشنج ناشی از تب اغلب در ۲۴ ساعت از شروع تب اتفاق می افتد و می تواند اولین علامت بیماری کودک باشد.
تب هایی که باعث ایجاد تشنج می شوند معمولاً در اثر عفونت ویروسی ایجاد می شوند. به نظر می رسد آنفلوانزا و ویروس روزئولا، بیشتر با تب تشنج زا همراه هستند.
خطر تب تشنج زا ممکن است بعد از برخی واکسیناسیون ها افزایش یابد. این موارد شامل واکسن های دیفتری، کزاز، سیاه سرفه، سرخک، اوریون و سرخچه است. کودک بعد از واکسیناسیون، دچار تب خفیف می شود که این تب می تواند باعث ایجاد تشنج شود.
بیشتر تشنج های ناشی از تب، اثر ماندگاری ندارند. تب تشنج زای ساده باعث آسیب مغزی، ناتوانی ذهنی یا ناتوانی در یادگیری نمی شود و رخ دادن این نوع تشنج به این معنا نیست که کودک شما اختلال اساسی جدی تری دارد. این نوع تشنج ها نشان دهنده صرع نیستند. صرع وضعیتی است که با تشنج های مکرر ناشی از سیگنال های الکتریکی غیر طبیعی در مغز مشخص می شود.
شایع ترین عارضه، احتمال بروز تشنج های بیشتر است. خطر عود بیشتر است اگر :
بیشتر تشنج ها در چند ساعت اول شروع تب یعنی در طی پیک اولیه افزایش دمای بدن رخ می دهد.
در ابتدای تب، دادن استامینوفن یا ایبوپروفن با دوز مخصوص نوزادان و کودکان ممکن است کودک شما را حمایت کند اما از بروز تشنج جلوگیری نمی کند.
در هنگام دادن آسپرین به کودکان یا نوجوانان احتیاط کنید. اگرچه آسپرین برای استفاده در کودکان بزرگ تر از ۳ سال مورد تایید است اما کودکان و نوجوانانی که از بیماری آبله مرغان یا علائم شبه آنفولانزا بهبود می یابند هرگز نباید آسپرین مصرف کنند؛ به این دلیل که آسپرین در چنین کودکانی با سندروم ری که یک بیماری نادر اما تهدید کننده حیات است، مرتبط است.
به ندرت از داروهای ضد تشنج برای جلوگیری از تشنج ناشی از تب استفاده می شود. این داروها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند که از مزایای احتمالی بالاتر است.
دیازپام رکتال یا میدازولام نازال ممکن است برای کودکانی که مستعد تشنج طولانی مدت هستند استفاده شود. این داروها معمولاً برای درمان تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد یا در مواردی که کودک بیش از یک تشنج در طی ۲۴ ساعت را تجربه می کند، استفاده می شود.
پزشک تاریخچه پزشکی و تاریخ رشد فرزندتان را با دقت بررسی می کند تا سایر عوامل خطر ابتلا به صرع را رد کند.
پزشک شما می تواند براساس تاریخچه، این نوع تشنج را تشخیص دهد. در کودکانی که تاخیر در ایمن سازی دارند یا سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است، پزشک ممکن است آزمایش هایی را برای جستجوی عفونت های شدید توصیه کند :
برای تشخیص علت بروز تب تشنج زای پیچیده، پزشک ممکن است الکتروانسفالوگرام (EEG) را نیز توصیه کند؛ تستی که فعالیت الکتریکی مغز را بررسی می کند. پزشک شما ممکن است MRI را برای بررسی موارد زیر توصیه کند :
پزشک ممکن است برای جلوگیری از تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول می کشد، دارو تجویز کند.
اگر فرزند شما موارد زیر را بروز دهد، به بستری شدن نیاز دارد :