مقاله اثر پیش کاهش کاتالیزور بروی هیدروژاناسیون بر کروم و آلومینیوم

دانلود مقاله اثر پیش کاهش کاتالیزور بروی هیدروژاناسیون بر کروم و آلومینیوم

اثر پیش کاهش مونوکسید کربن و هیدروژن بر فعالیت اولیه و غیرفعال کردن آلومینیوم/ کروم در روند دی هیدروژناسیون ایزوبوتان بررسی شد، ارزیابی ها در ۵۸ درجه در یک واکنشگر با سطح ثابت شده انجام شده و با پخش در محل x اشعه مادون قرمز اسپکتروسکوپی انتقال (DRIFTS) Fourier با اسپکترومتری انبوه ترکیب شد. پیش کاهش با هیدروژن فعالیت دی هیدروژناسیون را در مقایسه با یک کاتالیزور با ایزو بوتان کاهش یافته، کم کرده و پیش کاهش توسط مونوکسید کربن فعالیت شکاف گذاری را افزایش داد کاتالیزور با زمان در جریان و به دلیل شکل گیری رسوبات حاوی کربن غیرفعال شد. کربوکسیلاتها و آلیفاتیک و گونه های هیدروکربن خوشبو/ غیراشباع شده اثرات مشاهده شده عمدتاً به گروههای هیدروکسیل شکل گرفته در طول پیش کاهش هیدروژن و برای کربنات و شکل دادن گونه ها در طول کربن پیش کاهش مونوکسید نسبت داده شد. به علاوه سطح مونوکسید پیش کاهش یافته کربن احتمالاً تعداد بیشتری از محل‌های کرومیم فعال انتخاب شده برای دی هیدروژناسیون را شامل می شد.

مقدمه
کرومیوم حمایت شده در آلومینیوم یک کاتالیزور فعال در دی هیدروژناسیون آلکانهای سبک در آلکن ها است. آلومینیوم/ کروم اکسید شده عمدتاً کرومیوم Cr6+ , Cr3+ و در مقادیر کم Cr5+ را شامل می‎شود. مقادیر نسبی و ساختارهای Cr3+ و اکسیدهای Cr6+ به مقدار کرومیوم کاتالیزور بستگی دارد. در بارهای کرومیوم کم زیر حدود %۴-۸wt) 5atcm2 بسته به سطح محل کاتالیزور)، Cr6+ غالب شده و مونو و پلی کرومات ها را شکل می‎دهد. با مقدار فزاینده کرومیم، مقدار Cr6- ثابت می‎شود. در حالیکه مقدار Cr3+ اضافه می‎شود. مرحله اکسید Cr3+ ابتدا نامنظم است، کریستال Cr2O3 شناسایی شده، مثلاً پخش اشعه ایکس بالای حدود ۱۰-۸ است. در شرایط هیدروژناسیون، وضعیت اکسیداسیون بالا و گونه های کرومیوم توسط آلکان با آزادسازی اکسید کربن و آب کاهش یافته است. سپس محصولات دی هیدروژناسیون شکل می گیرند.
یونهای مرتبط اشباع نشده و شکل گرفته در کاهش یا موجود در کاتالیزور اکسید شده به طور کل به عنوان محل های فعال در هیدروژناسیون بررسی شده اند. دوره اولیه احتراق غیرانتخابی را می‎توان توسط پیش کاهش کاتالیزور مثلاً با هیدروژن یا مونوکسید کربن جلوگیری کرد. اما این گازها بر فعالیت دی هیدروژناسیون در مقایسه با کاهش با تغذیه آلکان اثرگذار هستند.
پیش کاهش با هیدروژن کاهش دهنده فعالیت دی هیدروژناسیون و پیش کاهش توسط مونوکسید کربن افزایش دهنده واکنش های فرعی است. مثل شکاف پیدا کردن و شکل گیری کک در طول دی هیدروژناسیون است. این اثرات توسط شکل گیری گونه های سطح جذب شده متفاوت یا وضعیتهای اکسیداسیون کرومیوم در طول کاهش با گازهای مختلف دیده شده است. قبلاً ما با اسپکتروسکوپی انتقال fouried اشعه قرمز و انعکاس پخش در محل (DRIFTS)، خصوصیت گونه های سطح شکل گرفته در طول کاهش کرومیوم آلومینیوم توسط مونوکسید کربن، هیدروژن، پروپان، ایزوبوتان را بررسی کردیم- گروههای هیدروکسیل در کاهش توسط هیدروژن یا آلکان ها شکل گرفتند و گونه های کربن حاوی اکسیژن در کاهش توسط مونوکسید کربن یا آلکانها شکل گرفتند- هدف این مطالعه ارزیابی اثر این گونه ها بر فعالیت اولیه کرومیم/ آلومینیوم در دی هیدروژناسیون ایزوبوتان است. هدف دیگر این مطالعه تعیین اثر پیش تولید مونوکسید کربن بر غیرفعال کردن آلومینیوم/ کرومیوم بود. کربن حاوی رسوبات در طول دی هیدروژناسیون شکل گرفته که کاهش دهنده فعالیت کاتالیزوری و بازتولید دوره ای ضروری کاتالیزور است- قبلاً ما انحلال کک در کاتالیزورهای آلومینیوم/ کرومیوم با هیدروژن پیش تولید شده پروپان و دی هیدروژناسیون ایزوبوتان در محل DRIFT و اسپکتروسکوپی های Raman را بررسی کردیم- این ۲ روش مکمل اطلاعاتی را در مورد انواع گوناگون رسوبات کربن به دست می‎دهد- اسپکتروسکوپی دارای اشعه مادون قرمز را می‎توان برای پیگیری در شکل گیری گوشه های هیدروکربن معطر و آلیفاتیک و رسوبات اکسیژن (مثل کربنات ها و کربوکسیلات ها) و نمونه های اکسید به کار برد. ارزیابی های اسپکتروسکوپی شاید نشان دهنده گونه های هیدروکربن معطر و رسوبات مشابه گرافیت باشد. ارزیابی های DRIFT ما نشان داد که بر آلومینیوم / کرومیوم ابتدا کربوکسیلاتها و رسوبات هیدروکربن و سپس با افزایش زمان بر جریان گونه های معطر/ اشباع شده شکل گرفتند. به علاوه، ارزیابی های اسپکتروسکوپیک شکل گیری رسوبات مشابه گرافیت در زمان طولانی تر در جریان را نشان داد. پیش کاهش هیدروژن، کاهش دهنده نسبت رسوب کک بوده اما بر خصوصیت رسوبات اثری نگذاشت.
دی هیدروژناسیون ایزوبوتان توسط ارزیابی های فعالیت در ۵۸۰ درجه سانتیگراد و در محل DRIFTهای ترکیب شده با اسپکترومتری انبوه MS بررسی شد. روشهای استفاده شده به ما اجازه داد تا به طور مطمئن تر اثر پیش کاهش را بر مراحل آغازین دی هیدروژناسیون و بر غیرفعال سازی کاتالیزور به کار ببریم. فعالیت کاتالیزور را می‎توان تقریباً به طور مداوم اندازه گیری کرد. و چون DRIFT به عنوان روش اسپکتروسکوپی در محل انتخاب شده اند، کاهش Cr6+ و شکل گیری هیدروکسیل ها و اکسیژن و گونه‌های کربناتی نوع هیدروکربن در طول کاهش و دی هیدروژناسیون را می‎توان پیگیری کرد.

بخش آزمایشی
نمونه های استفاده شده در مطالعه- سه کاتالیزور آلومینیوم/ کرومیوم آماده شده توسط تکنیک رسوب لایه اتمی در مطالعه استفاده شده در تکنیک ALD ، تولید اکسید فلز در حمایت از مرحله گازی در طول اشباع کردن واکنش های گاز- جامد، رسوب پیدا کرده است. حفاظت آلومینیوم y خرد و الک شده و با هوا در ۶۰۰ درجه سانتیگراد برای ۱۶ ساعت کلسین شده است. کاتالیزورها در واکنشگر ALD نوع جریان آماده شدند. شکل قدیمی کرومیوم، کرومیوم (۳) استیلاستونات، Cr ، تبخیر شده و در بستر حفاظتی در ۲۰۰ درجه سانتیگراد نگهداری شدند. پس از جذب شیمیایی Cr ، شکل قبلی اضافه از واکنشگر با نیتروژن حذف شده و لیگاندها توسط هوا در ۵۲۰ درجه سانتیگراد حذف شدند.

فهرست مطالب
مقدمه
بخش آزمایشی    ‏
ارزیابی های فعالیت دی هیدروژناسیون ایزوبوتان
نتایج:‏
ارزیابی‌های ‏DIRFB MS‏ در محل:‏
بحث
اثر کاهش قبلی بر رفتار دی‌هیدروژناسیون:‏
نتایج